Όπως και σε άλλο σημείο αυτής της ιστοσελίδας έχει επισημανθεί, ο Βοτανικός Κήπος έχει χαρακτηριστεί ως καταφύγιο άγριας ζωής.
Αυτό σημαίνει ότι όλοι οι οργανισμοί που ζουν εκεί προστατεύονται – τόσο αυτοί όσο και το περιβάλλον τους – έτσι ώστε να διατηρούνται, να αναπαράγονται και να διατηρούν το οικοσύστημα στην φυσική του ισορροπία.
Στον Κήπο θα δει κανείς αλεπούδες, λαγούς, κουνάβια, πέρδικες, γκιώνηδες, κουκουβάγιες, χελώνες, βατράχους αλλά και αρκετά είδη ψαριών του γλυκού νερού, έντομα κ. ά.
Τα ζώα αυτά ζουν στο φυσικό τους περιβάλλον και διατηρούνται σε κάποιους αριθμούς μέσα από μηχανισμούς ανταγωνισμού που τελικά οδηγούν στην οικολογική ισορροπία.
Αυτή την ισορροπία που ο άνθρωπος έχει διαταράξει σε όλο τον Πλανήτη και οι επόμενες γενεές θα υποστούν της συνέπειες της αλόγιστης παρέμβασης και της ανεξέλεγκτης εκμετάλλευσης.
Αντιλαμβάνεστε λοιπόν πόσο σημαντικό είναι να διατηρήσουμε ένα αδιατάρακτο οικοσύστημα, ένα θύλακα άγριας ζωής, όπως είναι ο Κήπος, μέσα στον αφιλόξενο αστικό ιστό που τον περιβάλλει.
Αυτός είναι ένας από τους λόγους που δεν επιτρέπεται η είσοδος κατοικίδιων ζώων στον Κήπο. Πέραν του ότι, οι κατοικίδιοι φίλοι μας κινδυνεύουν από ασθένειες ή παράσιτα που κυκλοφορούν ευρύτατα μεταξύ των άγριων ζώων, υπάρχει το ενδεχόμενο να επηρεάσουν το φυσικό οικοσύστημα με τρόπος που δύσκολα μπορεί κανείς να φανταστεί.
Προσέξτε το παράδειγμα που ακολουθεί.
Πριν μερικά χρόνια, κάποιος επισκέπτης μετέφερε στον Κήπο μερικά χαριτωμένα χελωνάκια που μεγάλωσαν αρκετά και δυσκολεύονταν να ζήσουν στο ενυδρείο που διατηρούσε στο διαμέρισμά του. Τα απελευθέρωσε σε κάποια λίμνη χωρίς να ρωτήσει ή να ζητήσει την άδεια αλλά και χωρίς να μπορεί να φανταστεί τι θα συμβεί.
Τα χελωνάκια αυτά ανήκουν στο είδος Trachemys scripta (κν. νεροχελώνα με τα κόκκινα μάγουλα) το οποίο προέρχεται από την Β. Αμερική και έχει εισαχθεί και πωλείται στην Ευρώπη, κυρίως από πλανόδιους ή ανεύθυνους πωλητές. Στην Ελλάδα, η παρουσία του είδους αυτού έχει προκαλέσει ανισορροπία στα οικοσυστήματα, αφού, λόγω της ανθεκτικότητας του και της έλλειψης φυσικών εχθρών, εξαπλώθηκε σε βάρος των ιθαγενών ειδών. Βασική αιτία της παρουσίας της επιθετικής αυτής χελώνας στα φυσικά οικοσυστήματα του τόπου μας είναι η αμέλεια των ιδιοκτητών που την εκτρέφουν ως κατοικίδιο και, όταν βαρεθούν την παρέα της, την απελευθερώνουν όπου βρουν. Η εισαγωγή, η πώληση και η εκτροφή της έχουν απαγορευθεί στην Ε.Ε. ενώ υπάρχει και διαδικασία απομάκρυνσής και επαναπροώθησής της στην Αμερικανική ήπειρο. Εκτός του ότι στο είδος αυτό συχνά παρατηρούνται φαινόμενα κανιβαλισμού, η επιθετικότητά του προκαλεί συρρίκνωση του πληθυσμού των βατράχων, των ψαριών αλλά και αύξηση του αριθμού των κουνουπιών αφού περιορίζονται οι οργανισμοί που τα χρησιμοποιούν ως τροφή.
Έτσι λοιπόν μπορούμε πλέον να μιλάμε για την «πληγή της νεροχελώνας με τα κόκκινα μάγουλα» και να αναζητούμε τρόπο για να επαναφέρουμε το οικοσύστημα στην αρχική του κατάσταση.
Επειδή υπάρχουν πολλά παραδείγματα σαν κι αυτό της νεροχελώνας, είτε με ζώα είτε με φυτά, και επειδή ακόμα και μια μεγάλη σαύρα ιγουάνα έφερε κάποτε κάποιος επισκέπτης και παρακαλούσε να την αφήσει στον Κήπο, καταλαβαίνει κανείς εύκολα πόσο μεγάλη προσοχή χρειάζεται και πόσο σημαντικό είναι να σκεφτόμαστε πολύ σοβαρά πριν κάνουμε κάποια ενέργεια που μπορεί να προκαλέσει προβλήματα σε έναν επίγειο παράδεισο όπως είναι ο Κήπος.
